Tag: Fantasy (Page 1 of 3)

De open bèta playtest van Daggerheart is live: een diepgaande blik op wat we hebben gezien

Daggerheart, een fantasie-rollenspel (RPG) van Darrington Press, is nu beschikbaar in een open bèta playtest. Deze RPG is ontwikkeld door Spenser Starke, maker van de stille TTRPG Alice is Missing, en Darrington Press: de uitgeverij van de makers van de populaire serie Critical Role die zich focust op het creëren van bordspellen en nieuwe spelsystemen. In dit artikel nemen we deze nieuwste toevoeging aan het RPG-universum onder de loep, waarbij we zowel de positieve als negatieve aspecten van de huidige ontwikkeling van het spel gaan bekijken. Onze beoordeling is gebaseerd op de ervaringen tijdens onze betrokkenheid bij de besloten playtest, waarin we het character creation aspect mochten reviewen. Daarnaast kijken we kort naar de informatie die beschikbaar is gesteld bij de open beta playtest, die sinds 12 maart 2024 openbaar is voor het publiek.

Wat is Daggerheart?

Daggerheart is een nieuw RPG-systeem dat spelers een alternatief biedt voor de traditionele Dungeons & Dragons (D&D)-ervaring. Het spel heeft als doel om een meer toegankelijke versie van het fantasy-avontuurgenre te bieden, met een uniek dobbelsysteem en kaartgedreven gameplay.

In plaats van de klassieke d20 gebruikt Daggerheart twee 12-zijdige dobbelstenen die twee belangrijke eigenschappen vertegenwoordigen: Hoop en Angst. Deze dobbelstenen worden gecombineerd met aparte kaarten om de domeinen, afkomst, gemeenschap en subklasse van de personages te vormen, elk met een unieke selectie eigenschappen en vaardigheden. Spreuken worden ook gedetailleerd op kaarten uitgewerkt om spelers snel te laten weten hoe ze deze moeten uitvoeren.

De open beta playtest

De open bèta playtest van Daggerheart is nu voor iedereen toegankelijk. Spelers kunnen personages creëren en het originele dobbelsysteem en de kaartgedreven gameplay uitproberen, voordat het volledige spel (waarschijnlijk volgend jaar) wordt uitgegeven. De playtest bevat een uitgebreide – hoewel nog in ontwikkeling zijnde – set regels voor het maken van personages, avonturieren als speler en het runnen of zelf maken van spellen als een GM.

De ontwikkelaars hebben duidelijk gemaakt dat Daggerheart nog niet af is en dat ze feedback van spelers nodig hebben om het spel te verbeteren. Het is de bedoeling dat spelers het spel spelen, het “breken” en hun ervaringen delen om zo de beste versie van het spel te creëren.

Je kunt de materialen op de Daggerheart-website vinden of op DrivethruRPG. Op de Daggerheart-website is het ook mogelijk om de surveys in te vullen en zo de ontwikkelaars feedback te geven.

Ervaring met de closed playtest

Bij de closed playtest van Daggerheart waren we vooral onder de indruk van de unieke aanpak voor het maken van characters. We kregen een deel van het handboek toegestuurd dat de stappen beschreef voor het maken van onze karakters. Hiervoor moesten we een aantal printjes uitdraaien, waaruit we de kaartjes konden knippen waarop de Ancestry, Community, Spells, Class en Domain-opties te vinden waren. De character creation begon dus als een soort van deckbuilding.

De kaarten maakten de character creation heel vlot te doorlopen, doordat alle opties kort en bondig op de kaarten staan beschreven. Je kan makkelijk door alle kaarten gaan en kiezen wat je aanspreekt. Ook zou het in de toekomst makkelijk mogelijk zijn bepaalde categorieën uit te breiden, doordat je daarvoor dan gewoon uitbreidingen kan kopen.

Het karaktercreatieproces was op sommige plekken iets te gelimiteerd. We vonden het te beperkend in de keuzes voor je klasse. Zo betekent het tweedomeinensysteem dat je echt maar twee opties hebt voor speelstijlen, wat voor ons niet voelden als genoeg vrijheid om een karakter leven in te blazen.

Ingevuld character sheet voor een Halfling Bard karakter

Afwegingen

Er zijn dingen die Daggerheart goed doet en die interessant zijn. Je armour, HP en stresssystemen passen mooi bij elkaar en geven, in vergelijking met andere systemen, intuïtief meer inzicht in hoe defensieve pools zouden moeten werken. De rustmomenten bieden een lijst van mechanische activiteiten, waarbij je betrokken kunt zijn zodat iedereen iets doet wanneer je niet op avontuur bent met je groep, zelfs wanneer sommigen niet hoeven te rusten/herstellen en hun teamgenoten dat wel moeten. De overlap tussen klassen wordt gecodificeerd in het idee van domeinen, wat erg interessant is en ook zeker een mooie basis die je zou kunnen gebruiken voor andere type regels.

Positieve aspecten van Daggerheart

Er zijn een aantal interessante en unieke elementen aan Daggerheart, die het een verfrissende speelervaring maken. Dit was niet alleen gelimiteerd tot de character creation, maar ook aan de hand van de elementen die zich voordoen wanneer het spel gespeeld wordt.

  1. Unieke dobbelsteenmechaniek: We waren onder de indruk van de unieke dobbelsteenmechaniek met de 2d12 dobbelstenen en het concept van de Hoop- en Angst-rollen.
  2. Innovatief HP-systeem: Het HP-systeem van Daggerheart is indrukwekkend. Ze hebben een unieke draai gegeven aan hoe er wordt omgegaan met HP: er is een damage threshold die voor elke class anders is. Als je daar overheen gaat, heeft dat pas invloed op je HP. Ook hoe er wordt omgegaan met Stress is interessant; het is bijna een extra set van HP-balkjes die ook gebruikt kunnen worden voor sommige vaardigheden in plaats van verdediging. Zo kunnen Druids een stress afvinken en in een magisch wezen transformeren.
  3. Interessante afkomsten: De afkomsten zijn uniek en hebben allemaal een eigen twist en zijn verbonden aan een spelmechaniek.
  4. Persoonlijkheidsvragen: Elke klasse heeft zijn eigen unieke vragen die je moet beantwoorden om meer persoonlijkheid te geven aan je karakter.
Kaarten met uitleg voor een Elf Sorcerer karakter

Verbeterpunten voor Daggerheart

Er zijn ook een aantal onderdelen met betrekking tot het maken van je karakter die nog beter kunnen worden uitgewerkt.

  1. Beperkte karaktercreatie: De karaktercreatie is beperkend in de keuzes voor je klasse. Het tweedomeinensysteem betekent dat je echt maar twee speelstijlen hebt.
  2. Onhandige kaarten: Ondanks dat de kaarten zorgen voor een goede ervaring in character creation, voelt het ook een beetje als een “cash grab”. Zo kunnen niet twee spelers eenzelfde Ancestry kiezen, omdat maar 1 kaart van een Halfling is bijvoorbeeld. Ook hebben de Klassen overlappende domeinen, wat ervoor zorgt dat wanneer meerdere spelers een class kiezen binnen hetzelfde domein de keuze aan spreuken of vaardigheden verdeeld moet worden. Dit dus weer, doordat er een limiet is aan het aantal beschikbare kaarten.
  3. Gelimiteerde ruimte character sheet: Er is geen plek op je character sheet om al je vaardigheden op te schrijven. Hierdoor zit je tijdens het spelen van het spel vast aan de tekst die op de gekozen kaartjes staat. Dit wordt wat chaotisch, wanneer je op hogere levels meer opties mag kiezen en eventueel gaat multiclassen.

Gameplay

Tijdens het spelen van een sessie zijn we ook verschillende dingen tegen gekomen. Over het algemeen loopt het redelijk soepel, maar zijn er toch bepaalde elementen waardoor het spel niet lekker liep of er momenten onduidelijk waren voor de GM en spelers.

Het voelt alsof Daggerheart is gericht op het vermijden van resultaten waar spelers niets bereiken. Met crit-regels en de focus op hoop- en angstdobbelstenen is er bij elke worp een kans van 62,5% op succes of kritiek succes. Dit betekent dat echte mislukkingen zeldzamer zijn. Het perspectief van de GM, die met een d20 gooit, zorgt voor meer inconsistente resultaten dan spelers, wat tot een onevenwichtige feedback leidt. Het spelontwerp moedigt GM’s aan om spelers niet te straffen voor het falen van hun worpen, maar negatieve uitkomsten aan externe inmenging toe te schrijven.

Er is ook een gebrek aan specifieke regels tijdens gevechten. Daggerheart wil dat hun gevechten geen apart systeem zijn van het reguliere spel en dat de overgang tussen verkenning en gevecht naadloos in elkaar overloopt. Dit is natuurlijk een heel mooi iets en staat ook haaks in hoe het bijvoorbeeld in D&D verloopt: daar moet namelijk voor initiative worden gerold wanneer er een gevecht van start gaat. In een poging om dit te bereiken, is er in Daggerheart geen maatstaf voor initiatief. In plaats daarvan kiezen spelers wanneer het passend lijkt om te handelen. Dit zorgt ervoor dat er geen vast idee is van wat er in één beurt kan worden bereikt. Het concept van een beurt als zodanig komt niet voor. Dit kan voor sommige groepen heel goed werken, doordat ze meer met andere leden van de groep kunnen samenwerken tijdens een gevecht. Voor andere groepen kan dit nadelig zijn, doordat niet duidelijk is waar ze aan toe zijn tijdens een gevecht of spelers hebben die het lastig vinden zich uit te spreken wanneer ze iets willen doen.

Als laatste puntje is het al snel duidelijk dat er heel veel druk komt te liggen op de GM. Aan het eind van bijna elke sectie in de handleiding wordt benadrukt dat er onderdelen kunnen worden aan gepast door de GM, wanneer deze niet helemaal naar wensen zijn. Dit betekent dat er heel veel vrijheid is voor de GM om het spel meer naar hun smaak te maken, maar aan de andere kant ook dat er heel veel druk komt te liggen op degene die het spel leidt. Dit brengt naar voren dat de ervaring die wordt ontworpen bij Daggerheart het meest de spelers in gedachten heeft en niet zozeer de GM die alles moet laten gebeuren. De GM wordt door het asymmetrische aspect van het spel op veel plekken tegengehouden, doordat de waardes die zij beheren voor de vijanden langzamer opbouwen dan die voor de spelers en de GM dus minder resources heeft om iets te doen. Daar zou meer balans in moeten komen om het voor zowel de spelers als de GM meer uitdaging te bieden. Het voordeel hiervan is wel dat het spel voor beginnende spelers veel laagdrempeliger is, doordat het lastiger is hele riskante keuzes te maken die grote gevolgen hebben voor de groep.

Zelf aan de slag

Wil je een sessie spelen met vrienden of gewoon graag een indruk krijgen van hoe het spel gespeeld wordt? Er zijn video’s beschikbaar op de Daggerheart-website waarin de cast van Critical Role hun karakters maakt en het spelsysteem uitlegt. Daarnaast is er ook een video beschikbaar waarin de cast een one-shot speelt.

Conclusie

Daggerheart brengt een aantal interessante nieuwe ideeën naar het RPG-genre, maar er zijn nog enkele ruwe punten die moeten worden gladgestreken om de speelervaring te verbeteren. Het spel biedt een unieke dobbelsteenmechaniek en een innovatief HP-systeem, maar de karaktercreatie laat te wensen over en er ligt veel druk bij de GM. Toch kijken we uit naar de volledige release van Daggerheart om te zien hoe deze feedback van spelers wordt verwerkt en hoe het uiteindelijke spel eruit zal zien.

RPG Spotlight: The One Ring RPG

The One Ring RPG van Free League is dé TTRPG voor alle Tolkien fans en ieder die van de Lord of the Rings houdt. Het is speciaal gemaakt om de atmosfeer van Tolkiens wereld te brengen, tot in de kleinste details. Dit is de tweede editie van het spel en brengt daarmee veel verbeteringen. Hoewel het in de basis een complex spel kan zijn, uiteindelijk kan je hiermee perfect alle gebeurtenissen van de films en boeken nabootsen. Door de illustraties en woorden van het boek zal je jezelf al tijdens het lezen in een andere wereld wanen. Maar het is een gevaarlijke zaak, om zomaar een boek in te duiken. Je kan niet weten waar je straks in belandt. Lees daarom gauw deze spotlight!

De Tolkien-ervaring

Voor The One Ring RPG is het belangrijkste doel dat je de wereld van Tolkien kunt waarmaken. Zoals de boekenlezers onder ons weten, zijn het niet alleen de epische veldslagen en heroïsche opofferingen die een avontuur maken. Het is de reis. Het zijn de kleine momenten, de karakters en de band die tussen hen ontstaat. Let wel: dat betekent niet dat Sauron of “de schaduw” het opeens makkelijk krijgt. Er zijn nog zeker conflicten en gevechten. Maar het spel is meer gefocust op de lange adem in plaats van en wat minder intens dan mensen wellicht gewend zijn.

Terugkeer van thema’s

De invloed van Tolkien komt overal terug in het boek. Allerlei regels, richtlijnen en beschrijvingen zijn er sterk door beïnvloed. Het begint al bij de simpele dingen, zoals het feit dat de Gamemaster in dit spel een andere titel heeft, namelijk “Loremaster”. Ook zijn de spelers “heroes” en is de naam van een groep avonturiers een “company”. Je had (terecht) wellicht iets zoals “fellowship” verwacht, maar daarover later meer.

Op vrijwel elke pagina word je aangemoedigd om aan dit proces mee te helpen.

Gelukkig zijn er genoeg voorbeelden – vaak directe citaten en scènes uit de beroemde films – om te laten zien hoe de regels een diepgaand en meeslepend avontuur ondersteunen. En hoe spelers dat ook kunnen, op hun eigen manier.

En vrees niet! Ook al heeft Tolkien hele bijbels over zijn wereld geschreven en elke stamboom uitgedacht, toch hebben de makers hier slim rekening mee gehouden. Ten eerste bevinden spelers zich tussen de gebeurtenissen van “The Hobbit” en “The Lord of the Rings”. Zo’n 50 jaar voordat Bilbo de Gouw in rep en roer bracht met een gaaf feest en een gevaarlijke goocheltruc.

Ten tweede krijgt de Loremaster een eigen hoofdstuk met allerlei tips en richtlijnen om te helpen bij het creëren van een episch verhaal. Daarbij wordt de bestaande “canon” apart benoemd. Zo is het belangrijk om te beseffen dat er geen puur objectieve vertellers zijn in de verhalen van Tolkien. Zelfs het boek “The Lord of the Rings” is in het universum slechts een hervertelling, geschreven door Bilbo. En zo zijn er meerdere redenen om je niet beperkt te voelen in het maken van je eigen verhaal.

De technische onderdelen waarin de atmosfeer doorkomt zijn de vaardigheden, statussen en attributen die karakters hebben. Zo is er een vaardigheid genaamd “Song”. Voor de boekenlezers een bekend fenomeen, maar in dit spel heeft het een serieuze rol. Je kan het op vele belangrijke momenten gebruiken. Een volhardend lied voor tijdens de lange reis, een passend gedicht of citaat tijdens een belangrijke raad of een inspirerende speech vlak voor een belangrijk gevecht. Je hebt ook vaardigheden voor het inspireren van anderen of “Courtesy”, waarmee je een goeie indruk kunt maken in beschaafde én onbeschaafde oorden. Er is zelfs een vaardigheid voor raadsels, voor als je toevallig in de verkeerde grot terecht komt en iemands ring steelt.

In plaats van ras heb je in The One Ring RPG een cultuur. Dat kan die van de dwergen zijn, of die van de elven of een van de vele mensen. En natuurlijk zijn de hobbits er ook bij. Allemaal hebben ze eigen krachten en zwaktes, en mogelijkheden! Je kunt speciale krachten krijgen, sommige waarvan alleen de meest fervente boekenlezers de origine kennen. En in plaats van klasses heb je roepingen. Je kunt het bijna beroepen noemen, maar het is voornamelijk hun reden om de deur uit te stappen, wat, zoals eerder gezegd, gevaarlijk kan zijn. Straks ben je te laat voor het avondeten. De roeping die je kiest, heeft een grote invloed op een ander aspect van karakters – namelijk hoe de schaduw hen beïnvloedt…

Avontuur & fellowship

Het complete spel is verdelen in 2 fasen: de avontuur-fase en de “fellowship”-fase. De avontuur-fase is zoals je “normale” TTRPG-sessies misschien kent, inclusief een (soms lange) reis. Het zijn kortere, gefocuste scènes die je speelt. De tijd verloopt langerzamer en meestal speel je zo’n 2-3 sessies voordat de fase ten einde komt. In deze fase kom je gevechten tegen, pleit je voor hulp bij bondgenoten en anderen in een raad of je reist de lange, gevaarlijke weg naar de doel.

De fellowship-fase is voor wanneer het doel is bereikt en avontuur is voltooid. Na een avontuur stopt het verhaal niet voor altijd, zoals Bilbo kan beamen. Het is te vergelijken met “downtime” uit andere TTRPG-systemen, maar het bevat veel meer dan je misschien zou verwachten. De tijd gaat snel, de fase beslaat soms weken of maanden. De spelers beschrijven wat ze gaan doen nu ze terug zijn van het avontuur. Ook wordt alles wat tot dan toe is gebeurd, afgerond. Het doel van deze fase is om de Loremaster op de achtergrond te laten en de spelers te laten vertellen over hun karakters en ambities. Karakterprogressie gebeurt ook in deze fase, evenals het kiezen van een initiatief.

Initiatieven

The One Ring RPG noemt deze “undertakings” en het representeert de klassieke “downtime”-activiteiten die vele RPG’s hebben. Maar het zijn bijzondere acties die je kunt nemen, en meerdere. Het is een uitgebreid systeem waarin je naast de normale acties, zoals “geruchten verzamelen” en “littekens herstellen”, ook bijzonder verhalende acties kan doen – die niet aan impact ontbreken. Zo kan iemand een verhaal uit het beleefde avontuur vertellen en delen welke eigenschap zij als karakter hebben getoond. Deze eigenschap mogen ze vervolgens aannemen voor hun karakter en een andere eigenschap vervangen. Zo kun je kaarten bekijken om toekomstige reizen minder gevaarlijk te maken of een lied schrijven voor de groep.

Raad en rede

De “Lord of the Rings”-films toonden ons hoe pittig een raad kan zijn in Rivendel. Gelukkig hoeven Loremasters niet zelf te bedenken hoe ze zo’n moment van chaos een structuur en stemmen kunnen geven. Daar heeft het systeem voor gezorgd. Afhankelijk van het verzoek kan een raad vriendelijk tot vijandig voor je missie worden. Het hangt natuurlijk ook af van hun initiële houding en een aantal andere zaken. Pas op, want een rampzalige uitkomst waardoor je gevangen wordt genomen is zeker mogelijk!

Reizen en gebeurtenissen

Reizen zijn uitgebreide processen in het systeem. Het is tenslotte wat je elke dag van het avontuur doet! Voor het reizen zijn er 2 verschillende kaarten. Eentje voor de helden en eentje voor de Loremaster. De helden bepalen hun route, maar de Loremaster heeft alle nodige informatie om dat een spannende rit te maken. Niet omdat er bij elke stap vijanden in een hinderlaag liggen. Terrein is vaak de grootste tegenstander van de spelers. En tijd is vaak een factor. Hoe langer op reis, hoe vermoeider je kunt worden. En vermoeidheid brengt zijn eigen gevaren met zich mee.

Voor het reizen krijgen de helden de mogelijkheid om een rol te kiezen, zoals een gids, jager of scout. Deze gebruiken elk verschillende relevante vaardigheden en (zoals de Loremaster al zou weten) kan je rol bepalen welke gevaren je tegemoet komen. Van verschrikkelijke pech en verwondingen tot inspiratie en verblijdende uitzichten. Ook hier vind je talloze voorbeelden direct uit de bekende werken van Tolkien en de films van Peter Jackson.

De schaduw

Er zit ook een schaduwzijde aan The One Ring RPG. Letterlijk. Een groot deel van het boek wordt beslagen door (regels over) de schaduw. Kwade machten die meestal door Sauron zelf worden beïnvloed en bestuurd. Schaduw omvat niet alleen monsters en een bijzonder geïrriteerd oog, het is wat in alle wezens schuilt. Het kwade komt met het goede, ook voor onze helden. De “foreshadowing” bij de roepingen hintte al dat de schaduw invloed op de spelers heeft. En dat klopt! Elke held heeft een schaduwpad en een schaduwwaarde.

Schaduwpad

Een schaduwpad is een beangstigende voorspelling van hoe het fout kan gaan als het kwaad je teveel wordt. Er zijn enkele levendige voorbeelden te vinden in de benamingen van deze paden en de “Hobbit”-films. Zo heb je de Drakenziekte – “Dragon sickness” waar onze dwergenkoning van Erebor aan leed toen Smaug stierf (spoiler!). Zo is er ook de lust voor macht, het pad van wanhoop en de vloek van wraak. Lees ze zelf en zie wie er het best bij deze noodlotten passen. Want een noodlot zijn ze allemaal. Ben je te ver op het pad van schaduw, dan ben je geen held meer.

Bronnen van schaduw

Schaduw is een waarde die elk karakter heeft. Daartegenover is er hoop. Ook letterlijk een waarde op het karakterblad. Deze twee bepalen samen hoe de strijd tussen goed en kwaad in een karakter verloopt. Wordt de schaduw groter dan de hoop van een karakter? Dan is er maar 1 manier om er vanaf te komen. Een moment van waanzin – in de meest letterlijke vorm. Het wordt teveel en de held verliest controle. Boromir pakt de ring. Frodo zet zijn zwaard aan Sams nek in Osgiliath en stuurt hem weg op de meest gevaarlijke trap ooit verzonnen. Frodo zat constant aan zijn schaduwlimiet, kun je wel concluderen. En zo werken de regels constant. Ze maken het mogelijk om alles wat je kent en liefhebt van Tolkiens wereld tot leven te wekken.

Maar hoe krijg je schaduw, behalve van een kwaadaardige ring? Er zijn verschillende bronnen.

  • Angst: Het tegen komen van een verschrikkelijke tegenstander of gebeurtenis. Het betreden van een duistere plek.
  • Gretigheid: Het in aanraking komen met “bedorven” schatten waar kwaad over loert.
  • Misdaden: Het plegen van misdaden in de morele zin. Kwaad doen, ongeacht het doel.
  • Tovenarij: Magie en spreuken van de Vijand.

Wees dus voorzichtig op reis. Houdt je kameraden dichtbij en vecht tegen het duister daarbuiten, maar ook in jezelf.

Conclusie

Al met al is dit een TTRPG voor ieder die een epische reis wilt meemaken, met alle praktische en mentale zaken die daarbij komen kijken. Er is natuurlijk kwaad en gevaar, maar er is ook diepgaand kameraadschap en lichtzinnigheid voor hen die het zoeken. Deze TTRPG is vooral waardevol voor mensen die zich inzetten voor wat het systeem probeert – het tot leven wekken van Tolkiens wereld en daarin een eigen verhaal maken. Ben je hier niet zo gepassioneerd over? Dan is het nog steeds een mooi systeem wat al het nodige beslaat, maar dan is het wellicht wat te gericht en met wat overbodige onderdelen. Gelukkig is er nog altijd de starterset met alles wat je nodig hebt om een eigen verhaal te beginnen.

Probeer The One Ring RPG zelf en wie weet maken je samen met jouw groep een verhaal waar zelfs Peter Jackson geen raad mee weet!

RPG Spotlight: Pathfinder Second Edition

Golarion, de wereld van Pathfinder Second Edition, is niet heel anders dan onze wereld. Het is de derde planeet vanaf een gele zon en bevat heel veel water en het nodige land waar de inwoners voornamelijk op leven. Die inwoners zijn wel flink anders dan onze wereld. Want, net als in de meeste fantasy RPG’s, heb je naast mensen ook elven, dwergen, gnomes, goblins, en halflings.

Waar komt Pathfinder vandaan?

Paizo, de uitgever van onder andere Pathfinder, is in 2002 begonnen toen ze de publicatierechten van de Dungeons & Dragons-magazines Dragon en Dungeon overnamen van Wizards of the Coast. In het magazine Dungeon werd iedere maand een deel van een avontuur gepubliceerd. In 2007 heeft Wizards of the Coast de licentie van Paizo om dit te publiceren ingetrokken. Vanaf dit punt is Paizo begonnen met het maandelijks uitgeven van hun Pathfinder Adventure Path als vervanging van de magazines die ze eerder uitgaven.

Een jaar later, in 2008, kwam de aankondiging dat Paizo een eigen spel ging lanceren, genaamd Pathfinder. Deze eerste editie nam heel veel dingen van D&D 3.5 over en was zeker in het begin behoorlijk compatible. Later zijn hier aanpassingen op gedaan, waardoor het steeds meer een eigen systeem werd. En uiteindelijk in mei 2018 kwam de eerste aankondiging van de tweede editie van Pathfinder uit. Dit systeem werd op 1 augustus 2019 gelanceerd.

Ondertussen is de eerste grote herziening hiervan gepubliceerd in de vorm van het Remaster Project. De oorzaak van deze herziening waren de geruchten dat de Open Gaming Licentie van Dungeons & Dragons aangepast ging worden (zie voor meer daarover de post Discussie rondom Open Gaming License D&D). Paizo, de uitgever, heeft vooral gewerkt aan het verwijderen van alle OGL-inhoud uit Pathfinder. Dus je gaat niet langer een Owlbear, Beholder, of andere OGL-wezens aantreffen. Daarnaast is er een hoop werk gestoken in het opfrissen en verduidelijken van regels. Als je hier meer over wilt lezen, dan verwijs ik je graag naar Paizo brengt Pathfinder 2e Remaster uit onder eigen ORC-licentie.

Wat maakt Pathfinder zo anders dan Dungeons & Dragons?

In de basis rol je nog steeds een twintigzijdige dobbelsteen, tel je er een getal bij op dat op je karakterblad staat en vergelijk je dat getal met wat de Game Master zegt dat je moet rollen. Maar er is ook een hoop dat anders werkt, zoals:

Je hebt niet meer proficiency (of expertise) in een skill. In plaats daarvan heb je vier niveaus van hoe goed je bent in iets. Deze niveaus heten Trained, Expert, Master, en Legendary. In de basis heb je geen bonus op je vaardigheden, maar zodra je trained bent, krijg je een bonus van twee plus je level. Voor expert is de bonus vier plus je level, en zo verder. Hierdoor is het niet vreemd om op level tien een bonus van veertien te hebben op een vaardigheid waar je goed in bent.

Zo is ook een twintig of een één op je dobbelsteen niet de enige manier om een critical success of critical failure te halen. Dat komt doordat Pathfinder Second Edition graden van succes gebruikt. Als je tien of meer boven het resultaat dat de Game Master zoekt rolt, is het automatisch een critical success. Als je tien of meer eronder rolt, dan is het een critical failure. Wel zorgt een twintig op je dobbelsteen ervoor dat je één “succesgraad” omhooggaat, dus als je eerst zou falen, is het nu toch een succes! Een één op je dobbelsteen is helaas precies het tegenovergestelde.

En als laatste voorbeeld: tijdens een gevecht heb je niet de mogelijkheid om te bewegen, een actie te doen, een bonusactie te doen, et cetera. In plaats daarvan heb je drie acties. Deze kun je bijvoorbeeld besteden om te lopen (één actie), om aan te vallen (één actie) of om een spreuk te gebruiken (één tot drie acties). Het is dus op level één al mogelijk om drie keer in een beurt aan te vallen, als de vijand naast je staat. Om dit te balanceren heb je met iedere volgende aanval helaas steeds minder kans om te raken.

De wereld

Paizo heeft voor Pathfinder een eigen wereld gemaakt. Deze wereld heet Golarion en heeft een ongelofelijke hoeveelheid content. Ieder ras dat je kunt spelen, heeft een plek in deze wereld. En veel delen hiervan hebben vergelijkbare plekken in onze wereld. Zo is er de Crown of the World, die overeenkomt met Canada, Rusland, en Scandinavië. Of Tian Xia, wat ook wel Dragon Empires genoemd wordt, en flink geïnspireerd is door Oost-Azië. Ook is er de Mwangi Expanse, wat flinke inspiratie uit Afrika haalt. Net zoals dat er een regio is genaamd, Vudra, welke hevig gebaseerd is op verhalen uit India en omgeving. Het mooiste is dat de boeken over deze gebieden geschreven worden door mensen die daadwerkelijk iets van deze gebieden weten.

Adventures, Adventure Paths en georganiseerd spelen

Paizo publiceert nog steeds met enige regelmaat avonturen voor hun spellen. In het geval van Pathfinder Second Edition zijn dit losstaande avonturen, zoals one-shots en kortere avonturen, en langer lopende avonturen die ze Adventure Paths noemen. Ze hebben ook een tijdje met andere productlijnen geëxperimenteerd zoals de Bounties, maar die krijgen op dit moment geen updates meer.

Adventure Paths zijn de grote avonturen die tien of twintig levels duren. Je hebt hier bijvoorbeeld Abomination Vaults, wat een enorme dungeon crawl is, of Kingmaker waarin je een eigen koninkrijk opbouwt als spelers. Of je hebt Strength of Thousands, wat een grote magische school is midden in de Mwangi Expanse.

De losstaande avonturen zijn vaak maar vijf levels lang zijn. Hierbij heb je bijvoorbeeld Rusthenge, waarin er iets vreemds schuilt in de ruïnes. Of Crown of the Kobold King, waar hongerige undead, slimme kobolds, en sinistere necromancers rond het dorp zitten. Als je iets lichters wilt, dan is er ook Troubles in Otari, waarbij je geïntroduceerd wordt aan de verschillende speelstijlen die Pathfinder biedt.

Ook is er de optie om georganiseerd te spelen, waarbij je met één karakter kunt meedoen aan spellen bij meerdere Game Masters. Hiervoor is de Pathfinder Society in het leven geroepen. Deze is ook in Nederland en organiseert hier zowel Pathfinder Second Edition als Starfinder-spellen. Voor Pathfinder Second Edition heb je hier keuze uit Bounties, Quests, en Scenarios. Bounties zijn korte avonturen die vaak maar 1 of 2 uur duren, Quests duren iets langer en de Scenarios zijn veel meer aan elkaar gelinkt. Meerdere scenario’s hebben samen een hele verhaallijn.

Inhoud van de Pathfinder Second Edition Beginner Box

Tot slot is er de Pathfinder Second Edition Beginner Box. Dit is een kant-en-klare doos met karakterbladen, regelboeken voor de spelers en de Game Master, een set dobbelstenen, en een kaart om op te spelen. Dit legt stap voor stap de regels van Pathfinder Second Edition uit. Je begint in het dorp Otari, waar een kroegbaas je vraagt om eens te kijken waar alle vis in de kelder naartoe verdwijnt. Als je de Beginner Box uitgespeeld hebt en je interesse hebt in meer, dan sluiten zowel het avontuur Troubles in Otari als Abomination Vaults hier mooi op aan.

Baldur’s Gate 3 release: bron van inspiratie

Mocht je nu eens geen zin hebben om met vrienden af te spreken en een TTRPG te doen, maar wil je toch graag gewoon even met je party wat monster afslachten en avonturen beleven? Dan is er goed nieuws! Baldur’s Gate 3 werd in 2020 als early access gepubliceerd op Steam. In deze versie konden enthousiastelingen al aan de slag met het spel en zo de makers feedback geven over wat werkte en wat niet. Deze early access versie bevatte alleen act 1 van het spel: de spelers hadden toegang tot ongeveer 25 uur aan content en 1/5e van de wereldkaart. Na drie lange jaren met veel wijzigingen aan de early access versie is het volledige verhaal van Baldur’s Gate 3 eindelijk gereleased op PC!

Nu vraag je je misschien af “Wat heeft dit met TTRPG te maken?”: nou, eigenlijk best wel veel. Ondanks dat dit spel natuurlijk valt onder CTRPG (computer RPG) en niet onder de tabletopcategorie, gebruikt het spel de regelgeving van D&D 5E wat betekent dat je al je kennis die je hebt opgedaan rond de tafel kan toepassen. Mocht je geen ervaring hebben met D&D 5E en wil je er graag eens op je eigen tempo mee aan de slag, dan is dit ook zeker een goede instapmogelijkheid.

Herkenbare plekken

De wereld waarin het spel zich afspeelt, zal voor velen ook erg herkenbaar zijn. Het speelt zich namelijk af in Faerûn waar veel van de officiële campaigns van Wizards of the Coast zich ook afspelen. Baldur’s gate ligt aan de Sword Coast – het gebied waar veel van de gepubliceerde Dungeons and Dragons-campaigns en -avonturen zich afspelen. Dit maakt het herkenbaar voor de meer ervaren spelers en zij zullen locaties en evenementen die genoemd worden in het spel herkennen. Als nieuwe speler zal het je inzicht geven in een klein deel van de Sword Coast, namelijk de weg naar Baldur’s Gate en de stad zelf, wat een leuke introductie is.

Het voordeel is ook dat niemand iets hoeft voor te bereiden. Geen DM die maanden bezig om een campaign in elkaar te flansen. Geen character sheets lezen, geen aantekeningen maken, het voelt als een verlichting en toch een volle dosis RPG!

Adventure Module

Het TTRPG-avontuur Baldur’s Gate: Descent Into Avernus werd in september 2019 gepubliceerd door Wizards of the Coast en wordt beschreven als de “prequel” van Baldur’s Gate 3. Het avontuur van Descent into Avernus vindt plaats ongeveer 100 jaar na de gebeurtenissen van Baldur’s Gate 2, en het verhaal van Baldur’s Gate 3 speelt zich direct af na de gebeurtenissen van het TTRPG-avontuur Descent into Avernus. Mocht je als speler of spelleider dus bekend zijn met deze adventuremodule, dan is deze game het perfecte vervolg!

Een flinke kluif

Onderschat de grootte van de verhaallijn ook niet. Mocht je denken deze game even snel tussen je campaings door te spelen, dan heb je het bij het verkeerde eind. Larian Studios geeft aan dat de main storyline ongeveer 100 uur aan speelplezier bevat, maar dat is bij lange na niet het hele spel; bereid je dus maar voor op een flinke dosis speelplezier. Deze verhaallijn bevat alle verscheidenheid die je ook gewend bent van je tafelsessies met de groep: ontmoeten van nieuwe mensen, zenuwslopende gevechten, mensen ontdoen van hun waardevolle bezittingen en natuurlijk flirten met party members. Ja, dat las je goed: je kan flirten met andere karakters zonder dat dat ongemakkelijk is voor de DM: dus maak die bard en leef je uit!

Inspiratiebron

Naast dat deze game heerlijk is om op te pakken als speler, is het ook zeker een goede nevenactiviteit voor de DM. Door de verscheidenheid aan side quests en verschillende situaties en mensen die je karakter tegenkomt in het spel, is dit ook een gegarandeerde inspiratiebron voor het maken van nieuwe karakters, maar ook voor het verzinnen van nieuwe verhaallijnen en avonturen voor aan de tafel – voor ieder wat wils.

Wil jij ook in dit te gave avontuur duiken? Hier vind je de trailer. Het spel is onder andere beschikbaar voor PC en Playstation en later dit jaar ook voor andere consoles.

Op ontdekkingsreis in een wereld aan de rand van de afgrond – Interview met Ferruccio, maker van ‘Blood and Doom’

In de RPG-community lopen veel interessante mensen rond, waar je misschien graag meer over te weten komt. Voor een aantal van hen zijn tabletop roleplayinggames méér dan een uit de hand gelopen hobby. Zo ook bij Ferruccio, wiens nieuwe fantasy TTRPG Blood and Doom op dit moment in de laatste dagen van de Kickstarter-campagne richting de €100.000 gaat.

Vertel eens iets over jezelf.

Ik ben Ferruccio, ik woon in Breda en ik ben muziekproducer. Ik maak al mijn hele leven muziek en heb daar mijn fulltime baan van kunnen maken. Zo’n 7 jaar geleden begon ik met Dungeons & Dragons 5th edition. Eerder heb ik wel de 3.5-versie geprobeerd, maar toen was er nog geen internet en begreep ik er niet heel veel van. Tot ik dus later het filmpje van DnDiesel voorbij zag komen (Vin Diesel die met een aantal roleplayers D&D gaat spelen) en toen begreep ik de magie van een goed verhaal vertellen. Iedereen ging zo op in het verhaal. Toen ben ik zelf met een paar vrienden aan D&D 5e begonnen en zijn TTRPG’s mijn favoriete hobby geworden.

Ik hou zelf erg van de detective noir stijl en ging daarom op zoek naar Call of Cthulhu, waarvan ik gehoord had dat het deze sfeer over wist te brengen. Ook andere systemen ben ik gaan uitproberen, zoals Numenera en Powered by the Apocalypse. En daarna kwam al snel het idee om een eigen game te ontwikkelen. Ik was altijd de Gamemaster en daardoor ontwikkelde ik bepaalde zienswijzen en eigen ideeën voor mechanics: hoe werkt iets beter? Wat laat een spel beter lopen? Welke regels ondersteunen het verhaal dat wij hier aan tafel willen vertellen?

En dat resulteerde in een eigen spel?

Nou, ik begon een beetje beu te worden van dezelfde fantasy setting de hele tijd. Er is niets mis mee, want ik vind middeleeuwse kastelen, bossen, heuvels, de westerse fantasy setting ook leuk. Maar ik wilde graag op avontuur in woestijngebieden, jungles, en op tropische eilanden om wat voorbeelden te noemen. Niet zozeer high fantasy, maar high adventure; avontuurlijker, werelds. Op expeditie/ontdekkingsreizen naar afgelegen plekken vol mysterie en eeuwenoude geheimen.

Ik raakte geïnspireerd door de Call of Cthulhu-campaign Masks of Nyarlathotep, waarin de onderzoekers de hele wereld afreizen en verschillende culturen tegenkomen: Peru, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Egypte, China, Australië. Dit is de reden dat Blood and Doom zo’n cultureel diverse setting gekregen heeft. Er zijn zoveel verschillende gebieden en volkeren te ontdekken en hierdoor onderscheidt de setting zich van wat je meestal tegen komt binnen het fantasy rpg genre.

Jungle van Ishta

Wat zijn voor jou de belangrijkste design principes geweest bij het ontwikkelen van ‘Blood and Doom’?

Het belangrijkste designprincipe was voor mij het player-facing aspect van de regels. Alle regels zijn erop gericht dat de spelers dobbelstenen rollen tegen een moeilijkheidsdrempel die de Doomsayer (zo wordt de Gamemaster in Blood and Doom genoemd) stelt. Dit werkt zo ook in combat, bij tegenstanders en monsters. De Doomsayer rolt eigenlijk nooit dobbelstenen in deze situaties. Dit maakt het bevrijdend voor de DS, want het GM’en van diverse andere systemen kan vrij zwaar zijn. Het bijhouden van de initiative order, het rollen voor de vijanden, het balanceren, etc. dat leverde mij alleen maar hoofdpijn op. Door dit bij de DS weg te halen, is er minder voorbereidingstijd nodig en loopt het gehele spel veel soepeler dan systemen die daar wel zwaar op leunen.

Er is veel meer vrijheid voor de Doomsayer en de spelers om het verhaal zo realistisch mogelijk en creatief mogelijk samen te vertellen. Er is geen vaste initiative order; je kijkt per ronde wat logisch is om achter elkaar te doen. Om een rol te maken, kiest de Doomsayer een Ability die gebruikt gaat worden, maar kunnen spelers beargumenteren of en welke skills ze erbij inzetten. Dit nodigt uit om creatief en flexibel om te gaan met het aantal te rollen dobbelstenen. Het is bijvoorbeeld logisch om de skill Sailing & Ships te gebruiken als je een goede knoop wilt leggen, ook al zit je in het midden van de woestijn en is er geen water in zicht.

Vechten in het donker

De regels zijn er ook op gericht om dingen echt te laten voelen, zelfs al spelen we een fantasy game waarin magie en monsters voorkomen. Ik wilde een wereld en regelset creëren, waarin het ertoe doet dat je ondergrondse, duistere plek betreedt en je daadwerkelijk een fakkel nodig hebt. Die kan vervolgens uit je hand geslagen worden en dan sta je in het donker met monsters om je heen. En dan? En op een gegeven moment zijn de fakkels op, want je hebt geen bag of holding om een oneindig aantal fakkels in op te bergen. Blood and Doom haalt meer het survivalaspect van het fantasygenre naar boven; het is een gevaarlijke wereld waarin onze avonturiers zich begeven.

Daarom is ook een bewuste keuze geweest om de spelers alleen menselijke karakters te laten spelen. De wereld zelf zit vol met monsters en het onnatuurlijke en daar moet jij als mens mee omgaan. Dit geeft Blood and Doom een serieuze en volwassen toon. Door alle opties die bijvoorbeeld Dungeons & Dragons op dat gebied biedt, kan het ook snel karikatuurachtig en een ver-van-mijn-bed-show worden, terwijl systemen waarin je ‘echte’ mensen speelt echter voelen zoals Call of Cthulhu en Blood and Doom.

Hoe is de ontwikkeling van ‘Blood and Doom’ gegaan?

Het eerste idee was om te beginnen met een klein boekje van zo’n 60 tot 80 pagina’s met daarin een minimale hoeveelheid van de tekst die gewijd was aan de setting. Dat groeide al snel uit naar meer. Je begint, ook door gesprekken met anderen, steeds meer voor je te zien en steeds meer te ontwikkelen. De eerste stappen heb ik alleen gezet tot ik Mark Graham benaderde voor artwork. In onze gesprekken ontwikkelden de ideeën en ook de setting zich steeds verder en wist Dirk Vandereyken (die in eerste instantie betrokken was bij de marketing, maar later ook met mij veel geschreven heeft) mij in contact te brengen met verschillende RPG-schrijvers, waaronder Darren Watts, Steven S. Long, Jason Durall, Dirk Vandereyken, Jason Walters en Michael Surbrook. Zeker wanneer je in het Engels gaat schrijven (wat niet mijn moedertaal is), heb je voor de setting teksten mensen nodig met een goede auteursschrijfstijl die de wereld echt tot leven kunnen brengen.

Voor je het weet heb je een aantal pagina’s dat niet meer past in één boek. We gingen van 400 pagina’s naar 700 pagina’s en dat resulteerde in eerste instantie in twee boeken. Maar toen wilden we nog uitgebreider schrijven over de cults die een belangrijke rol spelen in de setting van Blood and Doom. Niet alle antagonisten hoeven gelieerd te zijn aan cults, maar het zijn wel interessante facties om te gebruiken. Dus nu zijn we uitgekomen op drie boeken over een wereld op de rand van haar ondergang, met een totaal aantal van 1.200 pagina’s (gemiddeld 400 per boek).

Voor de gratis Kickstarter Primer hebben we twee regio’s uitgewerkt: Ishta en Ethennia. Daarbij was het een interessante samenwerking tussen Dirk en mijzelf voornamelijk. De schrijvers zijn namelijk erg goed in het schrijven van prachtige en intrigerende teksten over de wereld van Athyr, maar het moet geen leesboek worden. De boeken zijn een toolbox om zo snel en zo gemakkelijk mogelijk te vertalen naar een speelbare sessie. Op papier moet al gelijk duidelijk zijn hoe je de informatie in kunt zetten aan tafel.

Vlakte in Ethennia

Dat is misschien wel iets dat ik een volgende keer anders zou doen. Een duidelijk concept voor de structuur van de hoofdstukken die over de setting gaan, had veel herschrijven kunnen voorkomen. Welke informatie heeft een Doomsayer nodig over een stad, over subregio’s over cults? En wat laat je nog open en is vrij invulbaar? Dit is een lange zoektocht geweest, maar hoort ook bij een creatief proces. En zeker bij een eerste project van zo’n omvang.

En met het regelsysteem? Welke stappen heb je daarin genomen?

Bij de ontwikkeling van het regelsysteem heb ik de grootste vinger in de pap gehad en hebben Steven S. Long, Jason Durall en Michael Surbrook geholpen door aan te vullen en te sparren. Ik was daar al zo lang mee bezig dat het ook lastig was voor een ander om heel goed de principes van de ruleset te begrijpen en daar toevoegingen aan te doen. Daarom heb ik daar bijna 100% controle op gehouden. Dat was wel moeilijker in de laatste maanden toen ook andere zaken (zoals de marketing en Kickstarter) mijn aandacht begonnen te vragen en ik minder tijd en ruimte had om te schrijven. Ik moest het meer loslaten, maar ook dat heeft goed uitgepakt.

Gedurende dit hele proces heb ik verschillende playtests gedaan. One-shots georganiseerd om te kijken of de regels ook het resultaat hadden dat ik voor ogen had. Wat doet een bepaalde dice mechanic voor de sfeer? Is het makkelijk uitvoerbaar en niet middelpunt van de aandacht? De regels zijn een hulpmiddel. Hoe meer gimmicks je daaraan toevoegt, hoe meer dat gaat afleiden van het spel zelf. Sommige uitprobeersels waren leuk op papier, maar minder in de uitvoering.

Ik heb, denk ik, wel zes verschillende versies gehad van het systeem. Een D20-systeem met drie verschillende manieren van slagen/falen, 2D10 plus een modifier, het gebruiken van D4/D6/D8/D10 voor skills en items, dat op zich zou kunnen werken als je weinig wilt rollen in een spel, maar niet als je per handeling/actie rolt. Uiteindelijk is het een zogenoemde dicepool mechanic geworden met D10’s. Het blijft altijd leuk om handvol dobbelstenen te gooien en het vereist weinig rekenwerk, want het gaat om het aantal successen dat je gooit en hoeft geen nummers bij elkaar op te tellen. Je kunt ook heel gemakkelijk zien hoe goed je het gedaan hebt en het verschil tussen jouw resultaat en de moeilijkheidsgraad levert iets extra’s op. Dit Momentum maakt de game dynamischer. Met dit dicepool principe bouwt Blood and Doom voort op systemen die bewezen hebben goed te werken, zoals het Storyteller/Storytelling system van White Wolf.

Wat zijn de leuke en minder leuke kanten aan het ontwikkelen van je eigen spel?

Shaman

Het leukste zijn de reacties. Tijdens de conventies hebben we heel wat een positieve en leuke reacties gehad op het spel. Bijna iedereen bij wie we de kans hebben gehad om uitleg te geven, was heel enthousiast. Er is blijkbaar een vraag naar een spel als Blood and Doom met unieke ruleset en eigen wereld die wat afwijkt van wat je gemiddeld meestal ziet in fantasy TTRPG’s. Het succes van de Kickstarter (het doel werd binnen 24 uur gehaald) was daar een mooi resultaat van. Het heeft geholpen dat we een duidelijke Primer-bundel gegeven met meer dan 500 pagina’s, zodat mensen direct het spel al konden spelen. Die zag er ook tiptop uit, waardoor mensen het vertrouwen krijgen dat je een goed eindresultaat gaat leveren. Ook omdat het eerste project is van Dicetale Games en we dus nog geen voorgeschiedenis hadden.

Het nadeel is dat er heel veel bij komt kijken als je het op deze schaal aanpakt. Het liefst ben ik bezig met het spel en de setting. Alles eromheen, marketing en de zakelijke kant, vind ik minder leuk, maar hoort er ook bij. Op een bepaald moment moet je een datum vaststellen voor je Kickstarter-campagne en daar moet je je wel aan houden. Alles wat je doet in de aanloop daar naartoe, focust zich op die datum. Dit levert een grote druk op voor je prestaties, terwijl je daarvoor rustiger kon werken. Het begint dan te voelen als een verplichting. Gelukkig kan ik, nu het allemaal loopt, mijn focus weer bij het spel leggen.

Heb je nog tips of do’s en don’ts voor iemand die een eigen spel wil maken?

Als je niet overspannen wilt raken, begin dan met iets met een kleinere schaal dan 3 boeken. Als ik dat aan mezelf had kunnen vertellen een paar jaar geleden, dan had ik mijn eigen advies opgevolgd. Je kunt beter eerst eens kijken hoe het is, wat je ervan vindt en hoe de reacties zijn. Langzaam aan iets opbouwen via Patreon, een kleinere Kickstarter-campagne, in eigen beheer spellen uitgeven via de platformen die daarvoor zijn, het opbouwen van je eigen Youtube-kanaal. Maar in ieder geval rustig aan beginnen.

Piraat

En zoek iemand om mee samen te werken en waarvan je weet dat je er goed mee kunt samenwerken. Bijvoorbeeld iemand die artwork of lay-out kan doen, terwijl jij schrijft. Alles zelf doen, kan vrij lastig zijn. Zoek vooral leuke mensen om mee samen te werken.

Wat zijn je ideeën voor hierna?

In de Kickstarter zitten nog verschillende stretchgoals, waarvan ik hoop dat we die mogelijk gaan halen in de toekomst. Zo is er een Priest class die nu bijna gefinancierd is en staat een volledige soundtrack en een boek over ordes en facties nog hoog op mijn eigen verlanglijstje.

Bij de Kickstarter zitten nu al vier avonturen (twee in de gratis Primer bundel en twee als onderdeel van de Kickstarter), maar ik zou graag een reeks met avonturenbundels willen uitgeven. Ook zie ik in de toekomst nog wel een supplement voor me waarin we de regio’s Taliath (een tropisch eiland dat bewoond wordt door piraten) en Keldor (in het noorden van Athyr tussen de gletsjers en bergen) verder uitwerken.

Waar kunnen we ‘Blood and Doom’ vinden?

De Kickstarter-campagne loopt nog tot en met zondag 30 april. Daarna kun je nog late pledges doen, waarvoor je de link ook op de Kickstarter-pagina gaat vinden. Download vooral ook de gratis Primer met daarin het Core Rulebook, Doomsayer’s Codex: Guide to Athyr en the Doomsayer’s Codex: The Twelve Pillars of Doom. Aangevuld met de twee gratis avonturen (Faces of Evil en The Seven Jewels of Azul-Ra) kun je direct aan de slag met het uitproberen van Blood and Doom. Als je het spel gespeeld wilt zien worden, vind je op het Youtube-kanaal van Dicetale Games Actual Plays met een aantal actieve leden uit de Dutch20-Discordserver. Wanneer de boeken uitgebracht zijn, zijn ze ook te koop via de grote TTRPG-uitgever Modiphius. En meer informatie kun je altijd vinden op de website van Dicetale Games.

« Oudere artikelen

© 2024 Stichting Dutch20 | KvK nr: 92043992