Tag: review

Review Till the Last Gasp – 2-speler RPG

Recent heb ik deze nieuw uitgebrachte RPG kunnen bemachtigen – Till the Last Gasp. Ik vind het voeren van gevechten tijdens RPG’s altijd het vetst en daarom lag deze game echt wel in mijn straatje. Deze RPG gooit je namelijk direct in het midden van player-vs-player actie! Tijdens het uitdelen van klappen aan elkaar komen emoties boven water, worden geheimen onthuld en wordt de inzet verhoogd. Till the Last Gasp stelt je in staat om de energie van RPG-gevechten met behulp van de speleffecten steeds weer een andere draai te geven. Ik zal een kleine review geven van het spel met wat info over hoe het gespeeld wordt.

Aan de slag

Alles wat je nodig hebt om te spelen, zit in de doos. Zo kan je aan de slag met de premade karakters en locaties, maar kun je zelf ook originele locaties en personages creëren. In de doos zitten namelijk al 12 voorgebouwde personages en 9 plattegronden die fungeren als locatie voor jouw legendarische duel. Met behulp van de Drama-kaarten zal je je spel meer intens maken of een leuke wending kunnen geven. Drama-kaarten bevatten aanwijzingen/opdrachten zoals: “Speculate about how your victory could change things in either of your lives” en “Tell your foe about something terrible that could happen if you die today.”

Het spel bevat een playboard voor beide spelers, waarop zij hun beurten kunnen bijhouden. Er is een plaats voor de Stance-cards, een Objective-kaart, je dobbelstenen en je action points. Voor de start van het spel kiezen de spelers samen een locatie die hen het meeste aanspreekt. Ook kiezen ze beiden een karakter en een objective. De objective bevat een titel/thema en 4 doelen, waarvan er tijdens het duel minimaal 3 moeten worden behaald. Ook krijgt elke speler 5 stance-kaarten. Elke kaart bevat een houding die je karakter kan aannemen tijdens het duel en geeft de acties weer die je kan nemen wanneer je deze houding hebt aangenomen. Tijdens het gevecht is het mogelijk om zelf te kiezen om van stance te wisselen, maar kan je je tegenstander ook forceren een andere houding aan te nemen. Stances zijn gekoppeld aan objectives: je moet bepaalde houdingen aannemen om acties van die kaart te kunnen uitvoeren om sommige objectives te kunnen behalen.

Acties op de stance-kaarten kosten action points. Hoe meer impact de actie heeft, hoe duurder de actie is. Actiepunten worden aan het begin van elke ronde gerold. Daarvoor zijn de d6’en en de d20. Voordat het spel start, mag je 5 Edge dice verdelen over de protective en offensive kant van je playboard en deze gebruiken. Je kan je dice weer aanvullen door acties op de Wary en Defensive stance-kaarten te kiezen; je moet dus wel die stance aannemen om die actie uit te kunnen voeren.

Beginnersfouten

Voordat het spel start, moeten de spelers bepalen tot wat ze vechten; wat is de inzet van het gevecht? Vechten jullie tot er een van de twee verslagen is of wordt er gevochten tot de dood? Dat is aan de spelers om te bepalen en kan zelfs nog wisselen tijdens het gevecht!

Wij hebben het twee keer gespeeld, de eerste keer om het even uit te vogelen en de tweede keer voor het echie, om het zo maar te zeggen. Ik moet toegeven dat ik het de eerste keer verkeerd had aangepakt. Ik had een tof space pirate karakter gekozen (Captain Jamil Hawkings) en we hadden samen een mooie locatie uitgezocht. Mijn objective-kaart had ik gekozen, zodat die goed zou passen bij de vibe die ik had bedacht voor mijn Captain. Mijn tegenstander had ook goede keuzes gemaakt en we hadden samen een verhaal bedacht hoe we elkaar hier bij dit kasteel (The Empty Castle-locatie) troffen. Het verhaal was dat er een reliek lag van zijn god en dat ik deze had gestolen om weer te verkopen op de zwarte markt. Hij stopte mij voordat ik ermee kon vertrekken en ik had daardoor een wary stance gekozen voor mijn eerste ronde, omdat ik het idee had dat mijn karakter zich wel redelijk wilde verdedigen in deze situatie.

Het nadeel hiervan was dat ik heel moeilijk, eigenlijk helemaal niet, in de mogelijkheid was om mijn objectieven te vervullen, aangezien die alleen maar uitgevoerd konden worden vanuit de Bold of Reckless stance en niet vanuit de defensieve houding die ik had aangenomen. Daardoor kwam het gevecht voor mij moeizaam op gang en ben ik uiteindelijk verslagen door mijn tegenstander. Desondanks was het echt een heel leuk gevecht, waarin mijn karakter toch flink wat klappen heeft kunnen uitdelen naar d’r tegenstander. Ook hadden de verschillende locaties op de kaart aparte actiemogelijkheden, die weer een andere draai geven aan het duel.

Terugblik

Eerste gevecht was qua roleplay een succes, qua tactiek van mijn kant wat minder. In het tweede duel had ik een ander karakter gekozen, namelijk Steel: haar hidden motivation “I must prove to you that I understand the world better than you do” sprak me namelijk wel aan voor deze roleplay-ronde. Ik had een goed matchende objective kaart gekozen en deze keer wel goed keken naar welke stance de meest logische optie was. Dit tweede gevecht verliep een stuk soepeler, doordat we beiden niet steeds hoefden te zoeken naar wat dingen ook al weer betekende en er werd meer aandacht besteed aan de roleplay, wat het gevecht echt heel tof maakte. Dit gevecht was tot de dood en mijn karakter was in staat dit gevecht te winnen!

Het toffe aan dit spel is dat je gewoon meteen midden in het gevecht valt. Ook de opties aan locaties zijn heel leuk en geven het spel wel echt elke keer een andere draai. Ik moet toegeven dat ik de drama-kaarten echt het meest leuke vind, doordat het óf je karakter heel erg kan ondersteunen in hun keuzes óf dat je echt goed moet nadenken hoe je iets gaat brengen om het toch te laten werken. Dit houdt je als speler ook zeer alert tijdens het spel.

Het meest lastige vind ik wel het wisselen van stances; het is namelijk een van de “duurdere” opties op de stance-kaarten en kost dus ook het meeste action points. Het is lastig meer Edge dice te krijgen als je objectives voornamelijk in de meer offensieve kant zitten, doordat je dan eigenlijk niet je Edge dice kan aanvullen en elke ronde te weinig actiepunten hebt om gave acties mee uit te voeren.

Het toffe van dit spel is dat het je ook heel erg laat nadenken over het verloop van het gevecht. De karakters hebben geen hitpoints en daardoor kan je je dus meer richten op het uitvoeren van aanvallen en het blokkeren van klappen van de tegenstander in plaats van steeds te moeten kijken of je bij de volgende ronde niet al onderuit gaat. Deze gevecht-roleplay geeft me ook zeker inspiratie om dit meer bij andere RPG’s te gaan doen, zodat ik die gevechten als speler ook wat meer flavour kan geven in plaats van het maar te laten bij het rollen van mijn dobbelstenen.

Aanpassingen

Er zouden wel wat modificaties aan het mechanisme gemaakt kunnen worden om het lastiger te maken, misschien door je actiepunten te koppelen aan een ander element in de game. Dit doordat het raken van je tegenstander niet echt direct effect heeft op hun welzijn en mogelijkheden in het gevecht. Ook hebben sommige acties niet echt toegevoegde waarde dan echt alleen het afstrepen van een objective en dat voelt soms een beetje leeg. Dit is bijvoorbeeld met het slopen van scenery. Er is een mogelijkheid om tussen 1 en 3 actiepunten te spenderen om scenery te slopen, zoals de reling van een schip of een pilaar van een gebouw waardoor het dak instabiel wordt. Helaas heeft dit niet echt verder direct invloed op de mechaniek van het spel. Je zou dit kunnen aanpassen door bijvoorbeeld, wanneer er in totaal 3 actiepunten worden besteed in een ronde op die locatie voor het vernielen van de omgeving, het uitvoeren van acties daar duurder te maken. Dit is natuurlijk geheel aan de spelers over te laten!

Ik vond het een hele toffe game en kijk ernaar uit het vaker te spelen en dan misschien zelfs met zelfgemaakte karakters, zodat het karakter me meer eigen wordt en het harder aankomt wanneer ik keihard win of verlies.

Vind jij nou het voeren van gevechten in TTRPG’s ook heel tof, of wil je graag een RPG die je met z’n tweeën kan doen, dan is deze zeker voor jou! Till the Last Gasp is te koop in de Critical Role shop (EU) en in je lokale spellenwinkel.

Review – Dungeons and Dragons; Honor Among Thieves

Eind maart was het dan zover; de langverwachte Dungeons en Dragons film ging in première. Met vele grote namen zoals Chris Pine, Hugh Grant en Michelle Rodriguez, lagen de verwachtingen hoog. Hebben ze deze verwachtingen waar kunnen maken, of kan ook deze film op het lijstje met mislukte D&D films?

Een bard en een barbarian…

In deze Dungeons en Dragons film staan de Bard (Edgin) en Barbarian (Holga) centraal. Zij zijn ooit bij een eerdere missie verraden en brengen nu samen hun tijd door in een cel. Uiteraard zijn ze niet van plan hier te blijven en bedenken ze een ludiek plan om uit deze koude gevangenis te ontsnappen.
Na de spectaculaire ontsnapping gaan Edgin en Holga op weg, op zoek naar een belangrijk relikwie. Echter wordt het avontuur een stuk ingewikkelder als blijkt dat de dochter van Edgin in gevaar is. In dit avontuur krijgen ze hulp vanuit verschillende hoeken. Zo wordt hun team versterkt door Simon (WIld Magic Sorcerer) en Doric (Druid). Ook krijgen ze hulp van Xenk (Paladin) bij het verkrijgen van een benodigd magische helm, ook wel de “Helm of Disjunction” genoemd.
Samen met deze groep gaan ze de strijd aan met een machtige Red Wizard, doen ze mee aan een gevaarlijk spel én proberen ze in de tussentijd de dochter van Edgin te redden. Hoe dat afloopt…

Een groot succes (?)

Na het tegenvallen van de eerdere D&D films, waren fans van de wereldwijd bekende TTRPG voorzichtig optimistisch. De eerste trailers maakten ons allen steeds positiever, toch wachten we gespannen af tot eind maart. En wat was de film het wachten waard! Een leuke, spannende én grappige film welke door de kenmerkende elementen van de TTRPG onze harten sneller lieten kloppen.

Voor de kenners van het spel waren er veel herkenbare punten te vinden in de film. Zo kwamen er veel bekende monsters voorbij, zoals de Mimic, Gelatinous Cube en de Displacer Beast. Ook waren de kenmerkende karaktertrekken van de personages spot-on, waren er prachtige gevechtsscènes en was de chaos wat D&D met zich meebrengt door de hele film te voelen.

Het echte D&D gevoel

Waar de meeste fans het wel over eens zijn is dat deze film het gevoel van een echte D&D campaign uitstraalde. De chaos, de slechte ideeen, de mislukte plannen, maar ook de briljante oplossingen, de goede samenwerking en hier en daar een beetje geluk, maakten deze film tot een goede representatie van het spel.

Daarnaast hebben de makers goed gekeken naar het bronmateriaal, want veel van de elementen die naar voren kwamen in de film komen overeen met hoe het in het spel werkt. Zo kost het binden tot een magisch voorwerp tijd, zitten er voorwaarden aan het gebruiken van spreuken en is het behouden van concentratie wel degelijk belangrijk. En ja, niet alles wat er in de film te zien was komt overeen met de regels van de TTRPG. Want nee, een Druid kan niet oneindig in elk dier veranderen en zeker niet in een Owlbear. Maar was het vermakelijk? Absoluut.

Het kijken waard? Zeker weten!

Niet alleen voor de kenners van D&D was de film een feestje om naar te kijken, ook voor de mensen die nog nooit van de TTRPG hebben gehoord was het een vermakelijke 2 uur en 14 minuten. De film brengt een basis van fantasy met zich mee, welke wordt opgevuld door snelle actie, veel humor en een goede verhaallijn. En wie weet, misschien heeft deze film een hoop mensen nieuwsgierig genoeg gemaakt om eens de échte Dungeons and Dragons uit te proberen.

© 2024 Stichting Dutch20 | KvK nr: 92043992