We kennen het allemaal: die momenten vlak voor een conventie waarop je ineens besluit dat wat je maanden van tevoren had gepland, absoluut niet genoeg is. Twee weken voor de con keek ik naar mijn tafelindeling – groter dan vorige keren – en toen naar mijn voorraad en dacht: “Oh. Dit gaat nooit genoeg zijn.” En zo begon mijn con crunch in volle glorie.
De Wet van Con Crunch
Con crunch is een universeel fenomeen onder standhouders en cosplayers. Het is die onweerstaanbare drang om, ondanks alle goede voornemens, in de laatste paar weken voor een evenement alsnog extra dingen te maken, aan te passen of compleet nieuwe projecten te beginnen. Want stel je voor dat iemand denkt dat je niet genoeg spullen hebt: Dat kan gewoon niet!
Bij mij draait het om dobbelstenen. En epoxy is een wrede meester. Dat spul heeft tijd nodig. Je kunt niet even snel een set afwerken als de resin nog niet volledig uitgehard is. Dus terwijl normale mensen relaxen in de week voor een con, zit ik met een polijster te zwaaien alsof ik een wetenschapper ben in een low-budget horrorfilm.
De Con Stress-Challenge
Deze con was extra spannend, omdat ik een grotere tafel had. Meer ruimte = meer waren nodig = meer paniek. Dus wat doe je dan? Precies: nog meer dobbelstenen gieten. Alsof ik niet al genoeg had liggen.
Mijn werkbank veranderde in een productielijn:
Twee weken voor de con: “Ik ga gewoon een paar extra sets maken, voor de zekerheid.”
Een week voor de con: “Waarom heb ik niet ALLES al af?!”
Drie dagen voor de con: “Zijn deze dobbelstenen al hard genoeg om te polijsten? NEE?!”
Nacht voor de con (hotelkamer edition): Nummers zitten verven alsof mijn leven ervan afhangt, terwijl ik stiekem hoop dat ik ook nog genoeg slaap ga krijgen om de volgende dag m’n creaties bij m’n stand te verkopen.
Lessen uit de Con Crunch
1. Epoxy wacht op niemand. Je kunt niet onderhandelen met chemie. Plan je gietmomenten ver van tevoren, anders sta je daar met een bakje niet afgewerkte dobbelstenen en een gebroken hart.
2. Meer tafelruimte = meer verantwoordelijkheid. Een grotere stand is leuk, maar besef: je moet hem ook vullen.
3. Last-minute werken is een val. Het lijkt een goed idee om nóg iets extra’s te maken, maar voor je het weet, zit je om 3 uur ’s nachts te polijsten.
De Beloning na de Chaos
Uiteindelijk was de stand gevuld, de dobbelstenen lagen glimmend uitgestald, en ik? Ik was opgelucht. Want ondanks de stress is er iets magisch aan con crunchen: die adrenaline, het gevoel van “het is af!” en de trots als mensen enthousiast reageren op je spullen.
Dus ja, volgende keer beloof ik weer dat ik op tijd begin.
En nee, dat ga ik waarschijnlijk niet doen.
Want con crunch? Dat hoort erbij. Net als natural 1’s. Ze zorgen voor mooie verhalen en lessen om van te leren.
PS: Ben jij ook een con cruncher? Deel je verhalen – dan weten we dat we niet alleen zijn in deze beautiful mess.